ملاحظه‌ای روش‌شناختی درباره مفهوم دوست داشتن

هر چقدر سنم بالاتر میره نسبت به ذره ذره روابط دوستانه‌ام حساس‌تر میشم. نشون به اون نشون که امسال با اشتیاق و هیجان بیشتری پیام‌های تبریک تولدی که دوستانم برام فرستاده بودند رو خوندم.
حالا می‌فهمم که چرا وقتی توی دوران کودکی، ازم می‌پرسیدند ”منو چند تا دوست داری؟“ (سوالی که معمولن با بالا رفتن سن به ”منو چقدر دوست داری؟“ تغییر می‌کنه) گیج می‌شدم و نمی‌تونستم جواب بدم. 
باید توی همون بچگیم وقتی مادرم برای اولین بار ازم پرسید ”منو چند تا دوست داری؟“ بهش می‌گفتم: ”مفهوم دوست داشتن رو نباید در قالب یک متغیر فاصله‌ای (Interval) سنجید.“
احتمالن بعدش ازم می‌پرسید: ”خب منو بیشتر دوست داری یا فلانی رو؟“و من باید بهش می‌گفتم: ”به‌نظرم، دوست داشتن رو حتا در قالب یک متغیر رتبه‌ای (Ordinal) هم نباید سنجید.“و اینجوری ادامه می‌دادم: ”... بهتره مفهوم دوست داشتن رو در قالب یک متغیر اسمی (Nominal) بفهمیم.“و بعدش مادرم ازم می‌پرسید: ”خیله خب، پس بگو منو چجوری دوست داری؟“و من هم شروع می‌کردم حسم رو براش توضیح می‌دادم.